Początki Szkoły Podstawowej w Łukowej sięgają lat XX-ych ubiegłego wieku. Prawdopodobnie pierwszy rok szkolny rozpoczął się we wrześniu 1920 roku. Początkowo powstała tylko jedna klasa, do której uczęszczały dzieci w wieku od 7 do 15 lat. Z każdym kolejnym rokiem szkolnym liczba klas wzrastała zgodnie z przypływem chętnych do nauki. Szkoła początkowo mieściła się w budynku prywatnym. Pierwszym nauczycielem Dwuklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Łukowej był p.Kacper Niemiec, komendant obwodu jędrzejowskiego Armii Krajowej podczas okupacji hitlerowskiej. W 1934r. szkoła liczyła juz pięć klas.

       Po roku 1945 szkole został przekazany budynek mieszkalny byłego dworu wraz z otaczającym go terenem. Warunki pracy nauczycieli w szkole były bardzo trudne ze względu na ciasnotę w pomieszczeniach (szkoła liczyła wtedy już siedem klas). Budynek był stary, w niektórych pomieszczeniach podpierany słupami i oświetlany lampami naftowymi. Władze zarówno powiatu jędrzejowskiego jak i i gminy Sobków ze względu na odległość nie przywiązywały większej wagi do istniejącego stanu rzeczy nosząc się z zamiarem pozbycia się wsi Łukowa do innego powiatu. W roku 1954, który przyniósł liczne zmiany społeczne i ustrojowe, utworzona została Gromadzka Rada Narodowa w Łukowej. Z jej inicjatywy zorganizowana została we wsi Gromadzka Biblioteka Publiczna. W 1955r. dyrektorem szkoły został p.Witold Marzec, który sprawował to stanowisko aż do roku 1983. Od czasu utworzenia rady czyniono starania u władz powiatowych o budowę nowej szkoły, gdyż w istniejącym budynku podworskim, ciemnym i zagrzybionym, warunki do nauki były coraz trudniejsze. Wnioski w tej sprawie władz gromadzkich jak i interwencja społeczna poprzez wysyłanie delegacji nie odnosiły żadnych skutków mimo, że Gmina w Łukowej uchodziła za jedną z najaktywniejszych pod względem społecznego działania. W roku 1959 rozpoczęto budowę w czynie społecznym Domu Ludowego, który oddano do użytku w 1962r. Znalazło w nim swoją siedzibę  Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w Łukowej, punkt lekarski i mieszkanie dla lekarza oraz biblioteka i sala konferencyjna, która również służyła jako świetlica wiejska. W odpowiedzi na negatywny stosunek władz powiatowych zakrojono na szeroką skalę czyny społeczne skierowane na budowę drogi w kierunku Wolicy w celu połączenia obydwu miejscowości drogą bitą. Czyniono to z zamiaraem przyłączenia się do gromady Wolica w powiecie kieleckim. Postanowiono zorganizować kolejną delegację składającą się z mieszkańców gromady w celu osobistych negocjacji w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach. Negocjacje zakończyły się pomyślnie. Łukowa została przyłączona do powiatu kieleckiego. Ówczesny przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej w Kielcach obiecał włączenie planu budowy szkoły w Łukowej do najbliższych planów budownictwa. Budynek podworski,  w którym mieściła się szkoła został ostatecznie zamknięty ze względu na zły stan techniczny w roku 1970. Część klas znalazło pomieszczenie w Domu Ludowym. Wynajęto również pomieszczenia w domach prywatnych. Praca nauczyciela w tym okresie była bardzo utrudniona, ponieważ musieli się oni przemieszczać w czasie przerw pomiędzy budynkami. Klasy liczyły po 38,40 a nawet 44 uczniów i  ze względu na ciasnotę pomieszczeń musiały być dzielone na klasy równoległe. W roku 1972 na plac budowy wjechało Jędrzejowskie Przedsiębiorstwo Budowlane i rozpoczęła się budowa nowej szkoły, która potrwała dwa lata. We wrześniu 1974 roku dzieci rozpoczęły naukę w nowym budynku szkolnym jasnym, wygodnym i przestronnym. Budynek położony jest w centrum wsi, na wzniesieniu w otoczeniu pól i łąk. W roku szkolnym 1984 - 1985 stanowisko dyrektora szkoły objęła p.Michalina Kuta, przejmując je od p.Witolda Marca. W latach 1985 - 2002 funkcję dyrektora szkoły pełniła p.Maria Kędzior. Od września  2002 roku stanowisko to sprawuje p.Stanisław Bożek. Szkoła Podstawowa w Łukowej liczy obecnie osiem klas plus oddział przedszkolny.